Mt 18,15-20

jeśli zgrzeszy twój brat względem ciebie, idź, zwróć mu uwagę sam na sam. Jeśli cię posłucha, pozyskałeś swojego brata; a jeśli nie posłucha,…..

Znamy to z życia. Jak się zachować, co zrobić, a może czego nie robić w podobnej sytuacji? No właśnie, gdy nie posłucha…..

Upomnienie braterskie to temat pracy uczestniczek jednego ze spotkań, które odbyło się w sierpniu 2014 r.

Każda z uczestniczek otrzymała 5 pytań dotyczących fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza 18,15-20, po czym wymieniałyśmy zdania, spostrzeżenia, dzieliłyśmy się przykladami z własnego życia. Wnioski z tej pracy zostały spisane, a następnie przedstawione na wspólnym spotkaniu. Oto one:

1. Dlaczego Jezus podkreśla konieczność upomnienia brata, który zgrzeszył?

Odpowiedzi:

- Syn Człowieczy przyszedł ocalić to, co zginęło (Mt 18,11), przyszedł do tych, którzy się źle mają,

- Jezus chce zbawić wszystkich, zależy Mu na nawróceniu każdego człowieka,

- konieczność napomnienia wynika z przykazania miłości; trzeba uchronić bliźniego przed konsekwencjami grzechu i potępieniem,

- upomnienie jest ważne dla jedności wspólnoty,

- człowiek sam nie zawsze jest świadomy grzechu, dlatego Bóg działa poprzez innych ludzi, poprzez wydarzenia,

- należy upominać ze względu na odpowiedzialność za drugiego człowieka,

- przyjęcie upomnienia pomaga do ćwiczenia się w pokorze.

2. Jaki kształt winno najpierw przyjąć upomnienie braterskie?

 Odpowiedzi:

-upomnienie powinno dokonywać się z miłością i w cztery oczy; ma to być spotkanie serc poprzedzone głęboką modlitwą (mówienie serca do serca),

- właściwa postawa osobista może być upomnieniem,

- ważne jest oddzielenie człowieka od jego czynu,

- upomnienie powinno być dyskretne, delikatne, ale zarazem odważne, stanowcze, konkretne i mądre,

- zawsze należy nazywać rzeczy po imieniu,

- na człowieka trzeba patrzeć całościowo - należy wziąć pod uwagę jego wrażliwość, jego trudne przeżycia, np. z dzieciństwa, bo upomnienie może się źle kojarzyć,

- ważna jest intencja - jeśli upominamy, czynimy to dla Jezusa.

3. Jaką rolę ma odegrać świadek (świadkowie), o których mówi Jezus w drugiej kolejności?

 Odpowiedzi:

- świadkowie są pomocą dla osoby napominającej - zapewniają obiektywizację i wsparcie, są wzmocnieniem świadectwa,

- poprzez obecność 2-3 osób następuje spotęgowanie miłości, wzmacnia się obecność miłującego Boga,

- obecność świadków dodaje odwagi, żeby ponieść konsekwencje,

- łatwiej jest o wskazanie właściwej drogi,

- świadkowie mają większą moc potwierdzania prawdy, wiarygodności,

- świadkowie mogą upomnieć w sposób bardziej stanowczy, nadają większą wagę sprawie.

4. Jak rozumieć polecenie "doniesienia Kościołowi", jeśli poprzez "Kościół" należy rozumieć osoby odpowiedzialne za jego życie, nim kierujące (por. w. 18) ?

Odpowiedzi:

- przedstawicielami Kościoła są przełożeni wspólnot,

- "doniesienie Kościołowi" to powierzenie; stwarza ono szansę otrzymania swiatła, wsparcia,

- "doniesienie Kościołowi" jest ostatecznością, kiedy "my, jako ludzie zrobiliśmy wszystko" - motywem jest dobro wspólnoty, hierarchii, dobro danej osoby,

- jedną z form "doniesiena Kościołowi" może być np. zamówienie Mszy św. w intencji rozwiązania danej sytuacji.

5. Co znaczy, że osoba, która ostatecznie odrzuciła upomnienie, ma być traktowana jak "poganin i celnik"? Zobacz, jak Jezus podchodził do tej grupy osób (np. w Mt 11,19; 18,11).

Odpowiedzi:

- osobę należy Bogu oddać i zawierzyć - Bóg nie zwalnia nas z obowiązku miłowania bliźniego,

- należy uszanować wolność drugiego człowieka, jeśli on chce być poza wspólnotą,

- trzeba pozostawić wybór człowiekowi, nie wolno nikogo potępiać,

- zawsze mamy obowiązek szanowania drugiego człowieka,

- należy modlić się za osobę odrzucającą upomnienie.

            Na podst. zanotowanych w 2 grupach wniosków

opr. Krystyna