Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Spotykamy się raz w miesiącu ? na dniu skupienia, raz w miesiącu na indywidualnej rozmowie, raz w miesiącu na studium. Mamy możliwość również spotkań nieformalnych według uznania oraz kontakt telefoniczny lub listowy.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Staramy się utrzymywać jak najlepsze stosunki z rodziną własną, która często jest pomocna w opiece. Ponadto staramy się sami zabezpieczyć opiekę ? niektórzy, świadomi swoich trudności, decydują się na Domy Opieki (tam również możemy prowadzić pracę apostolską). Często też zamieszkujemy dwójkami lub w pobliżu, co umożliwia częste odwiedziny i pomoc w razie choroby.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Co miesiąc obowiązuje dzień skupienia, rozmowa indywidualna z przełożoną (przewodniczącą), studium ? spotkanie zwykle organizowane w grupie. Raz w roku ośmiodniowe wspólnotowe rekolekcje zamknięte (jeżeli ktoś wybierze rekolekcje ignacjańskie, to co drugi rok uczestniczy w rekolekcjach wspólnoty). Do pierwszych ślubów ? co roku wspólne wakacje w mniejszych grupach (takie wakacje organizuje się także przed ślubami wieczystymi). Co dwa lata ? 3-dniowy zjazd studyjny całej wspólnoty. Co roku istnieje też możliwość uczestnictwa w spotkaniu sylwestrowym, poprzedzonym kilkudniowymi warsztatami (spotkanie to gromadzi nie mniej niż 60-70 osób).  Poza tym o życiu wspólnoty decydują wszelkie spotkania indywidualne, korespondencja, spontanicznie organizowane wspólne urlopy paru osób, czasem jakieś wspólne prace, wspólne świętowanie imienin itp. Życie wspólnotowe poza dniami skupienia to :
- Spotkania w grupach studyjnych i rewizyjnych;
- Wspólne świętowanie np. kolędowanie, triduum na święto Chrystusa Króla; sylwestry -  Tygodnie wspólnych rekolekcji co roku
- Wakacje letnie lub zimowe spędzane razem, w małych grupach
- Zjazdy o tematach studyjnych, odbywające się co 2 lata
- Warsztaty na określony temat, dotyczący całej wspólnoty ? raz w roku
- Spotkania comiesięczne z przełożoną w celu omówienia spraw bieżących realizacji powołania                                                       - Spotkania imieninowe, urodzinowe lub takie bez okazji dla odwiedzenia się i bycia ze sobą w trudnych chwilach i nie tylko.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Tak. Obowiązują dwie części liturgii godzin (jutrznia, nieszpory), modlitwa do Chrystusa Króla, Anioł Pański, modlitwa myślna, rachunek sumienia. Wśród naszych praktyk jest też czas na lekturę religijną. W miarę możliwości (ale nie pod grzechem!) codziennie uczestniczymy w Eucharystii, będącej centrum dnia. O ile to wykonalne, staramy się też o pewien czas adoracji (ale to nie jest obowiązek, podobnie jak do wyboru pozostają inne formy, różaniec, inne nabożeństwa itp.).   Wszystkie członkinie wspólnoty codziennie łączą się na Mszy św. oraz modlitwie liturgicznej (brewiarzowej), a także w modlitwie wspólnotowej (u nas do Chrystusa Króla)

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Pozornie niczym. Mamy jednak świadomość, że nasza praca jest formą apostolstwa. Sumienność, rzetelność, dyspozycyjność wypływa nie z obowiązku wobec władzy, lecz ze świadomości służby Bogu i bliźnim. Staramy się być kompetentnymi w swej profesji, by móc dobrze służyć innym. W pracy unikamy rywalizacji i pogoni za stanowiskami, a staramy się dostrzegać człowieka, jego problemy i troski. Cała nasza praca ma być służbą dla bliźnich. Wszystko, co czynimy, ma być świadectwem wewnętrznego życia z Chrystusem.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Spotykamy się raz w miesiącu ? na dniu skupienia, raz w miesiącu na indywidualnej rozmowie, raz w miesiącu na studium. Mamy możliwość również spotkań nieformalnych według uznania oraz kontakt telefoniczny lub listowy.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Centralne. Centrum dnia. Źródło i szczyt, jak uczy Sobór Watykański II. Bardzo dbamy o codzienne uczestnictwo w Eucharystii, szukamy tam siły, przynosimy cały nasz świat, ofiarując go Panu.  Eucharystia ma doniosłe miejsce. Jest to centrum każdego dnia naszego życia. Staramy się przygotować do mszy św. poprzez czytania przeznaczone na dany dzień. Dbamy o dostarczanie codziennego pokarmu dla naszego ducha.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Znajomości naszego powołania i informowania penitentów o takiej formie życia w powołaniu. Potrzeba modlitwy o to powołanie w dniu modlitw o inne na poziomie parafialnym. Ojciec św. W wystąpieniu do przedstawicieli Kongregacji dla Zakonów Instytutów Świeckich z 1983 r., polecił pasterzom Kościoła, by przekazali wiernym informacje o powołaniu do instytutów świeckich, tak, aby mogli je zrozumieć nie tylko w sposób uproszczony i przybliżony, ale uwzględniając charakterystyczne rysy tego nowego powołania

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Świętości, czasu, otwartości. Orientacji w życiu konsekrowanym, zwłaszcza świeckim. Życzliwości, oparcia... Często także kierownictwa duchowego (nie tylko spowiedzi). I tysiąca cech szczegółowych...
Od spowiedników oczekujemy mobilizacji w drodze do świętości. Przykładu ich życia i wzajemnego wspierania się. Dyskrecji, ale i bycia otwartym na szukanie nowych powołań.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Czystość - to wyrzekanie się miłości małżeńskiej, ale niezamykanie się na życie. Czujemy się posłane do świata, w którym Chrystus stał się człowiekiem, aby otworzyć świat na życie bardziej pełne, na ducha i w nim ofiarować siebie Bogu. Dziewictwo i celibat dla Królestwa Bożego traktujemy jako potwierdzenie godności małżeństwa, jako dwa różne powołania. Bez poszanowania małżeństwa nie może istnieć dziewictwo konsekrowane. Jeżeli płciowość ludzka nie jest traktowana jako wielka wartość dana przez Stwórcę, to wyrzeczenie się jej dla Królestwa Bożego całkowicie traci sens. Świeccy konsekrowani mogą w niepokoju, w świecie, z częstymi upadkami ludzkiej miłości i jej ewentualnymi odchyleniami i wypaczeniami ofiarować miłość bezinteresowną, odkupieńczą.

Ubóstwo ? to uzależnienie się od przełożonych w dysponowaniu dobrami materialnymi przy zachowaniu własności. Nasze zasady stanowią, że każda z nas pracuje zawodowo i utrzymuje się samodzielnie. Wg Zasad standard życiowy określamy jako prosty styl życia i dzielenie się z potrzebującymi i bez tendencji do gromadzenia dóbr materialnych.

Posłuszeństwo ? polega na moralnej zależności we wszystkim od przełożonych. Jego istotę widzi się w dyspozycyjności wobec Woli Bożej, wyrażającej się w znakach czasu, w potrzebach świata i naszych środowisk. Nasze Zasady kładą nacisk na formację sumienia, na troskę o wypracowanie chrześcijańskiej hierarchii wartości i wierności wobec niej, Przyjęcie pośrednictwa Kościoła znajduje wyraz w comiesięcznych, indywidualnych rozmowach z przewodniczącą, z którą omawiamy nasz zwyczajny tryb życia, budżet i wszystkie inne przedsięwzięcia pod kątem realizacji powołania. Przewodnicząca w ważnych wypadkach może się odwołać do złożonego ślubu posłuszeństwa

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Konsekracja w instytutach życia konsekrowanego jest zarówno wyłączeniem osoby ze zwykłego funkcjonowania w świecie, jak również całkowitym poświęceniem tej osoby Panu Bogu poprzez profesję rad ewangelicznych. Konsekracja jest równocześnie środkiem, prowadzącym do jego urzeczywistnienia. Dzięki konsekracji realizuje się miłość oblubieńcza w wymiarze trynitarnym pomiędzy powołującym Bogiem a odpowiadającym człowiekiem. Konsekracja i miłość oblubieńcza jest dla mnie darem i zadaniem.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Jedną z form są spotkania z kapłanami. Mając świadomość, że najczęściej w konfesjonale dokonuje się rozeznawanie powołania, staramy się dotrzeć do coraz szerszych kręgów kapłanów, ukazując im piękno i istotę naszego powołania.
Inną formą są spotkania z młodzieżą podczas rekolekcji, dni skupienia, spotkań młodych, pieszych pielgrzymek.
Wykorzystujemy również dostępne środki masowego przekazu, uczestnicząc w audycjach radiowych, np. z okazji Dnia Życia Konsekrowanego lub poprzez artykuły w czasopismach religijnych, Internet .
Informowanie indywidualne odbywa się po uprzednim rozeznaniu w uzgodnieniu z przewodniczącą, na ile możemy się odkryć przed kimś i podzielić pięknem własnego powołania

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Na zachowywaniu tajemnicy, że należymy do IŚ, że jesteśmy świeckimi konsekrowanymi. Nie informujemy zatem zwykle rodziców, rodzeństwa, (ogólnie rodziny), znajomych, współpracowników, sąsiadów itp. Zdarza się jednak obecnie, że z uzasadnionych powodów odkrywamy się przed rodzicami, kimś z przyjaciół. Trzeba też zaznaczyć, że stopień dyskrecji jest różny w różnych IŚ.
Ma ona służyć przede wszystkim uchronieniu nas od oceny: skoro ona należy do czegoś takiego jak IŚ, to musi tak żyć, nie ma wyjścia, jest to taka obowiązkowa forma, regulamin itp. Chroni więc przed odczytywaniem naszego życia jako czegoś wymuszonego obowiązkiem, przed nieprzychylnym zaszufladkowaniem, przed posądzeniem o brak autentyzmu, przed plotkami itp.
Służy także ułatwieniu kontaktu z ludźmi, którzy (z różnych powodów, obaw, uprzedzeń, niechęci, niewiedzy...) nie chcieliby rozmawiać z ?urzędnikami Kościoła? ? z księżmi, zakonnikami, zakonnicami itp. ?Incognito? można wejść do nieprzychylnych środowisk, w których nawet nie będzie się mówiło o Bogu, a tylko będzie się dawało świadectwo prawego życia.

W przeszłości dyskrecja miała też chronić przed sankcjami politycznymi, milicyjnymi itp. Moim zdaniem z tych czasów zostały też urazy, manifestujące się pewną przesadą w dyskrecji, jej przecenianiem, milczeniem nawet wtedy, gdy byłoby ono zbędne, ukrywaniem się ponad miarę. Przykre doświadczenia przeszłości są prawdą, ale i prawdą są ich urazowe konsekwencje, z którymi powoli trzeba się uporać. Tego aspektu nie należy pomijać!
Jest to, moim zdaniem, cecha charakteryzująca bardzo mocno powołanie IŚ. Bez dyskrecji stajemy się siostrami bezhabitowymi, a przecież tak nie jest. O mojej przynależności do instytutu nie powinien nikt ze środowiska wiedzieć. Mam ostatnio wrażenie, że my same o tym zapominamy. Nie tylko w czasach socjalizmu, ale w każdych warunkach ustrojowych winna być dyskrecja.

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Chrystus pojmował królowanie jako służbę. Chcemy Go w tym naśladować, szukając prawdziwego dobra ludzi, z którymi się spotykamy. Do Chrystusa Króla prowadzi nas Maryja. Tak jak Ona zachowujemy wszystko w ciszy swojego serca i pozostajemy w świecie, jednak całkowicie dla świata nieznane. Nie robimy z naszego oddania życia Chrystusowi żadnego ?hałasu?. Czasem jest to trudne, jak każdy wielki sekret, ale to nasza szczególna ofiara ukrycia

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

Kan. 717 ? 718 Kodeksu Prawa Kanonicznego określają ogólne normy prawne dotyczące sprawowania urzędu przez przełożonych oraz zarządzania dobrami instytutu. Szczegółowe przepisy znajdują się w Konstytucjach.
Część IV Konstytucji nosi tytuł Zarząd Instytutu i normuje następujące zagadnienia:
 - Zgromadzenie generalne
 - Przewodnicząca generalna
 - Rada generalna Instytutu
 - Administracja dóbr
 - Życie Instytutu na poziomie ośrodka

Szczegóły

Kategoria: Kapłani pytają

• Siostry bezhabitowe, chociaż nie noszą habitów i starają się prowadzić życie ukryte, należą do zgromadzeń zakonnych (VC 9, kan. 607), tzn. składają publiczne śluby czasowe i wieczyste oraz podejmują życie wspólne. Zgromadzenia bezhabitowe zostały założone przez błogosławionego Honorata Koźmińskiego, kapłana w XIX wieku w Polsce na terenie ówczesnego zaboru rosyjskiego.?Świeccy konsekrowani (kan. 710-714) żyją w świecie indywidualnie, z własną rodziną lub z osobą z Instytutu w kontekście doczesnych struktur, które ożywiają duchem Ewangelii. Składają publiczne śluby czasowe i wieczyste, uznane przez Kościół, zachowują w tajemnicy fakt własnej konsekracji i zapewniają Kościołowi skuteczną obecność w społeczeństwie (VC 10).
• Dziewice konsekrowane
  Radością i nadzieją napawa fakt, że znów rozkwita dziś starożytny stan dziewic Bogu poświęconych, którego istnienie w chrześcijańskich wspólnotach jest poświadczone od czasów apostolskich. Dziewice konsekrowane przez Biskupa łączą się szczególną więzią z Kościołem lokalnym, któremu służą z poświęceniem, chociaż pozostają w świecie. Żyjąc osobno lub wespół z innymi, są szczególnym eschatologicznym wizerunkiem niebiańskiej Oblubienicy i przyszłego życia, w którym Kościół zazna wreszcie pełni miłości do Chrystusa-Oblubieńca. (Vita Consecrata nr 7)
       Kan. 604 - § 1. Do wspomnianych form życia konsekrowanego dochodzi stan dziewic, które ? wyrażając święty zamiar gruntowniejszego naśladowania Chrystusa ? są Bogu poświęcone przez biskupa diecezjalnego według zatwierdzonego obrzędu liturgicznego, zostają zaślubione mistycznie Chrystusowi, Synowi Bożemu, i przeznaczone na służbę Kościołowi.
  § 2. Dziewice mogą się zrzeszać dla wierniejszego wypełnienia swojego zamiaru oraz dla służby Kościołowi, odpowiadającej ich własnemu stanowi i pracy wykonywanej przy wzajemnej pomocy.